باران

کوچيک تر که بودم فکر می کردم بارون اشک خداست

ولی مگه خداهم گريه می کنه چرا بايد دل خدا بگيره

دوست داشتم زير بارون قدم بزنم تا بوی خدا رو حس کنم

اشک خدا را تو يه کاسه جمع کنم تا هروقت دلم گرفت

کمی بنوشم تا پاک و آسمانی شوم

آسمان که خاکستری می شد دل منم ابری می شد

حس می کرم که آدما دل خدا رو شکستند

و يا ازياد خدا غافل شدند

همه می گفتند باران رحمت خداست

اما حس كودكانه من ميگفت

خدا دلش از ادماگرفتس